Ushbu qismdan boshlab har xil suratlardan foydalaniladi. Bu suratlarning hammasi va boshqa kanallardan olingan. ULARNING HIKOYADAGI QAHRAMONLAR BILAN REAL HAYOTDA HECH QANAQA O’XSHASHLIGI YOQ. FAQATGINA TASHQI KO’RINISHLARI TASVIRLANAYOTGAN ODAMLARGA MOS TUSHGANLIGI UCHUNGINA RASMLARIDAN FOYDALANILGAN. BUNDA ULARNI KAMSITISH YOKI TAHQIRLASH YOKI SHAXSIYATIGA TEGISH KO’ZLANMAGAN. O’QUVCHILARDAN ILTIMOS: HIKOYANI OHIRIGACHA O’QIB KEYIN FIKR QOLDIRING. Bu Shirinning birinchi marta seks ko’rishi. Avval bir-ikkita dugonasidan bu mavzuda ba’zi narsalarni eshitgandi. Ayniqsa bitta dugonasi kechqurun tasodifan ota-onasi sikishayotganini ko’rib qolganini, keyin berkinib olib poylaganini aytib berganda badani jimirlashib ketgandi. Yana bir sinfdoshi botanika bog’ida daraxtlarning orasidagi skameykada sikishayotgan yigit-qiz haqida aytib berganida bir haftagacha hayolidan shu manzara ketmay yurdi. Mana hozir katta ekranda sikishmoqchi bo’layotgan odamlarni ko’rib turibdi, vujudini avvalgidan o’n martalab kuchli his chulg’ab olmoqda. Yigit qizning ko’kraklarini so’rishni boshlaganda uning barmoqlari ham kiyimi ustidan ko’krak so’rg’ichlarini ushladida, ezishga tushdi, biroq bunga qanoat qilmasdan koftasining tugmalarini yechib, kaftlari bilan siqimlay boshladi. Tili bilan yalamoqchi bo’lib har qancha urinsa ham ko’kraklari kichkinaligidan tili yetmasdi. Yigit qizning amini yalayotganini ko’rganda uning oyoqlarining orasi qiziy boshladi. Ichkarida go’yo nimadir tashqariga chiqmoqchi bo’lyapti. Ekrandagi aktrisa ehtirosli baqirishlarini boshlagan paytda Jobir aka vaqt yetganini fahmlab ovoz chiqarmasdan eshikni ochdida, divanda yubkasining ustidan amini silab o’tirgan Shirin tomon yura boshladi. Ko’zlarini yumgancha bir qo’li bilan ko’kragini, ikkinchisi bilan amini silab, ekrandagi qizning ehtirosli ingroqlarini eshitib o’tirgan Shirin soniga begona, issiq qo’llar kelib tegishi bilan seskanib ko’zlarini ochdi. Qarshisida ko’zlarida hirs yongancha Jobir aka tirjayib turardi. Shirin darhol qo’lini amidan tortib oldida, tugmalari chala yechilgan koftasi bilan ko’kraklarini berkitgancha o’rnidan turib qochmoqchi bo’ldi. Lekin shu zahoti temirdek baquvvat qo’llar uni o’ng yelkasi-yu, chap sonidan mahkam ushlagancha yerdan azot ko’tarib divan ustiga irg’itdi. Boya ko’zini ochgan paytda e’tibor bermagan ekan, Jobir aka allaqachon qip yalang’och bo’lib olgandi. Divanga irg’itilgach Shirin ko’rgan birinchi narsa ana shu badanning o’z ustidan bosib tushayotgani bo’ldi. Hash-pash deguncha jundor qo’llar oppoq qo’lchalarni ko’krakdan ayirib orqaga qayirdi, yo’g’on oyoqlar esa nozik sonchalarni chirmovuqday o’rab siqib oldi. Baqirmoqchi bo’lgan g’unchadek lablarni ulkan kaft berkitdi. So’lagi oqib turgan qalin lablar va issiq til esa Shirinning bo’yinlari, tomoqlari-yu hali osilib ulgurmagan baqbaqalarini cho’lpillatib o’pib yalay boshladi. Jobir aka shuncha yillar davomida to’plagan tajribasini ishga solib, muloyimlikni saqlab tili va lablari bilan quchog’idagi qizchani erkalardi. Uning bu usuli foyda berib vujudini biroz avval qo’rquv va nafrat hissi chulg’ab olgan Shirin ham endi uning bu erkalashlaridan rohatlana boshladi, tipirchilashini bas qilgani-yu, og’zi yopiq bo’lsada bemalol eshitilayotgan ehtirosli ingroqlari buni tasdiqlardi. Jobir aka chap qo’lini uning og’zidan olib ko’rsatkich barmog’ini o’zining labiga bosib “tsss” dedi. Shirin esa yotgan joyida tabassum bilan boshini hiyol silkitib, kata-katta ko’zlarini yumib-ochib qo’ydi. Baquvvat qo’llarning biri o’ng ko’krakchaga, ikkinchisi bel ostiga yugurgiladi. Am qo’msab yurgan qo’toq kalta yubka ostidagi o’zi istayotgan narsaning taftini sezib battar qattiqlashdi. Erkakning do’rdoq lablari g’unchadek lablardan ajraldida, bo’yin bilan baqbaqalarni yo’l-yo’lakay yalab o’tgancha ko’kraklarni emishga tushdi. U qo’llari bilan koftaning ikki tarafini ushladida keskin harakat bilan siltadi, “shirr” etgan ovozdan keyin divan bilan polga tugmachalar sochildi. Shirin ko’zlarini yumgancha ehtirosli ingrab yotibdi, Jobir akaning lablari orasidan chiqqan so’laklar badani bo’ylab oqib koftasiga tushar, bu yo’lda qo’ltig’iga krib-chiqib g’ashini keltirardi. Bundan uning qitig’i kelayotgan bo’lsada qiz jim yotardi, chunki bu holdan olayotgan lazzatining oldida bu noqulayliklar chepuxa. Jobir akaning lablari borgan sari pastlashardi. Kindikka yetgach u biroz to’xtadi. Tilini chuqurcha atrofida aylantirarkan ora-sira uning uchini chuqurchaga botirib olardi. Har safar shu ishni takrorlaganda “quduqcha”dan otilgan suv Shirinning biqinlaridan oqib divanga tushardi. Bu hol besh-olti marta takrorlangandan keyin Jobir akaning boshi yanayam pastlab endigina tuklarining uchi ko’rina boshlagan amga yetib keldi. Shirinning mini yubkasi bilan pushti trusikchasi yechildi. Oppoq sonlar orasiga bosh kirib, amga lablar bosilgan paytda nozik oyoqlar erkakning yelkasidan oshirildi. Issiqqina til junsiz amni yalagan paytda ehtirosdan kamondek bukilib yuqoriga ko’tarilgan belni qorindan panjalar quchib yana pastga bosdi. Shirin his qilayotgan tuyg’ularini bilish uchun uning yuziga bir marta qarashgina kifoya qilardi. Ko’rinib turibdiki, u tuyayotgan zavqidan osmonlarda uchyapti. U bu holati qancha davom etganini bilmaydi, faqat orada o’n soniyalarga qaynoq lablar amidan uzildi, nima bo’lganini bilish uchun endi ko’zlarini ochayotgan mahali amiga avvalgidanda qaynoqroq va yoqimliroq narsa kelib tegdi, biroq bu boyagi lablar emasligini u darrov sezdi. Shunday bo’lsada olayotgan zavqi o’n chandon oshganligi uchun ko’zlarini ham ochmasdan yotaverdi. Endi uning parvozi yanada huzurbaxsh va yoqimli bo’lib borayotgandi. U avvallari tasavvur ham qila olmagan, tasavvur qilish u yoqda tursin dunyoda borligini hayoliga ham keltirmagan lazzatlarni tuyardi. -Aaaaaaayyy, oyijoooon! To’xteeen, nimala qivossiz?! Hurmatli o’quvchilar, hech biror marta “американский гор”da uchganmisiz? Agar uchgan bo’lsangiz, aravachalar tepadan pastga tashlab yuborilganda his qilgan tuyg’ularingizni eslay olasizmi? Ha, xuddi shunday… boshingiz olib qo’yilgandek, oyoq-qo’llaringizni jon tark etganday, oshqozon, jigar, ichaklaringiz to’sh suyagi orasiga tushib ketgandayu, o’pkangiz bilan yuragingiz tomog’ingizga tiqilib qolgandek… Shirin ham Jobir akaning qo’tog’i amiga kirgan vaqtda bulardan hech qolishmaydigan hislarni sezdi, faqat butun vujudini parmalab o’tgan og’riqni “американский гор”da his qilib bo’lmasdi. Baqirish uchun ochilgan og’zini so’lakdan shilimshiq bo’lib ketgan bahaybat panja berkitdi. Moshdek ochilgan ko’zlari bilan xonaga qararkan go’yo zilzilada qolgandek his qildi o’zini. Shiftlar, devorlar, derazalar, televizor-u divanlar silkinardi nazarida. Ustidagi odamning har bir siltashi esa bu zilzilani yanada kuchaytirardi huddi. Chamasi o’ninchi siltashlashdan so’ng uning ko’zlari yumila boshladi, badani tipirchilashni bas qildi. Unga endi qulog’i ostidagi erkakning hansirashlari elas-elas eshtilyapti, badanining qayeridir kuchli-kuchli zarbalardan og’riyotgandek tuyulyapti… Jobir akaning harakatlari esa borgan sari tezlashardi. Anchadan beri am ko’rmagani uchun birinchisining kelishi uzoq kuttirmadi. Besh daqiqalardan so’ng yangi ochilgan amdan qizil qon bo’lgan asbobini chiqardida, qo’li bilan bir-ikki ishqalab hushidan ketib yotgan qizning ustiga bo’shaldi. Biroz vaqt qizning tepasida tizzalab o’tirgach o’rnidan turib xonasiga chiqdi. Mehmonxonaga qaytarkan yo’lakda yotgan shimining cho’ntagidan prezervativ oldi (uni ertalab jalab qidirib ketayotganda bir yigitga pul berib aptekadan oldirib chiqqandi). Yo’l-yo’lakay ikkinchi qo’lidagi sochiq bilan qo’tog’idagi qota boshlagan qonni artdi. Divan oldiga kelib Shiringa biroz tikildida, uning yuzi, ko’kragi va qornidagi spermalarni sochiqda sidirdi, amidagi qonni ham artib qizni ko’targan edi, qarasa qon dumbalari orasidan o’tib, divan ustidagi matoning kaftdek joyini ham qizilga bo’yabdi. Shu sababdan u endi divanda sikishishni xohlamasdan (divan iflos bo’lgan edida!) qizni dast ko’targancha poldagi qalin gilamga yotqizdi. Shirin hali ham hushiga kelmagan, biroq uni ko’rgan Jobirning hirsi soniya sayin ortib borardi. Chala uyg’ongan asbobini qizaloqning mayin oq-sarg’imtir tuk bilinar-bilinmas qoplagan yuzi-yu lablariga ishqalab surtib “tetiklashtirdi”. Prezervativni taqib yana oyoqlar orasiga kirdi. Jajji amcha hali ham shilta edi. Kirishi oson bo’lishi uchun “askar”ni shu joydan sizayotgan suvga namladida yana “jangga soldi”. Bu safar ishning tugashi ancha uzoq davom etdi. Shu qadar uzoq cho’zildiki, Shirin ham hushiga kelishga ulgurdi. Dastlab uning qulog’iga kayfdan inqillab ingrayotgan qizning tovushi eshitildi. Ko’zini ochgan paytda ko’rgan dastlabki narsasi esa ekrandagi zabardast yigitning bag’rida ehtiroslanib sikishayotgan boyagi qiz bo’ldi. Hushidan ketgan paytdagi og’riq deyarli tarqalgan, faqat oyoqlarining orasigina sal-pal zirqirayapti, biroq borgan sari bu og’riq ham kamayib hatto rohatga aylana bordi. U bir nima deyishga harakat qildi, ammo shu qadar holi qolmagandiki, seksdan olayotgan rohatini ifodalash uchun ingrashga ham kuchi yo’q edi. Yigirma daqiqalardan keyin Jobir aka kelayotganini sezdi. Bu safar hech ikkilanmasdan qizning ichiga bo’shandi… *** Shu yerga kelganda o’quvchilardan uzr so’ragan holda asar voqealarini biroz tezlashtiramiz, shu sababli o’sha kuni Jobir qizaloqni qanday ovutgani-yu, aldagani, ishontirgani sizlarga qiziq bo’lsa ham (balki qiziq emasdir) ularni yozmayman, zero yozish uchun menda na toqat, na sabr va na xohish bor. Undan tashqari bu tasvirlar hikoyani oshiqcha uzaytirib, zerikarli qilib yuboradi, o’ylashimcha. *** Xullas, oradan uch oy vaqt o’tdi. Shu uch oy ichida Shirin bilan Jobir aka er-xotindek yaqin bo’lib ketishdi. Har kuni obeddan keyin Shirinning xonasida visol soatlari bo’lardi, ba’zan esa bu ishlar uning ota-onasining to’shagida ham davom etardi. Har ikkisiga ham bu rohatlarning oxiri yo’qdek tuyulardi, lekin bir kuni Jobir akaning o’zi hamma ishning pachavasini chiqardi. Doimgidek ertalab uyg’onib o’g’li bilan kelinini ishga jo’natgach aptekaga bordi. Sotuvchidan so’radi -Prezervativ bormi? -Yo, oka. Qomagandiku. -Sapsem yo’qmi? -To’risini etsam bitta bor, lekin surogi o’tib ketgan (qaranga, prezervativning ham sotilmasdan muddati o’tishi mumkin ekan, bizning taraflarda esa aptekaga yetib kelgan kuni sotilib ado bo’ladi…), yirtilib ketishi mumkin. -Mayli beravering ukam. Bir amallarmiz, yirtilib ketmas. Uyga qaytib oshxona derazasining oldiga o’tirdida, Shirin keladigan tarafni kuzata boshladi. Bir soatdan so’ng telefoniga SMS keldi. “darsdan chiqdim, yo’ldaman”. Uch oy avval Jobir aka o’sha birinchi kunning ohirida qizga o’zining telefonini sovg’a qilgandi. Shirinning yo’qolgan telefoni bilan bir xil marka va bir rangdagi bu telefonga ikkita SIM-karta ketardi. Bitta karta ota-ona va boshqa tanishlar uchun, ikkinchisi esa faqat… Xullas o’sha kungi uchrashuvda yangi joyda sikishmoqchi bo’lishdi. Jobir akaning o’g’li kechagina yangi divan va yotoqxona komplektini sotib olganidi. U qiya ochiq eshikdan yotoqni ko’rdi-yu Shirinni tagiga bosib olib sikayotganini xayoliga keltirib shiringina entikib qo’ydi. Mana, o’sha orzuning ham ushalishiga bir soatdan kamroq vaqt qoldi. Eshik qo’ng’irog’i jiringladi, tirqishdan qaraganda podyezdda o’tgan bozor kuni Jobir aka olib bergan yangi kiyimlarni kiyib olgan Shirin turardi. U ichkariga kirib sumkasini razdevalkaga uloqtirib, krasovkasini yechguncha eshikni qulflagan Jobir aka uni orqadan kelib ikki qo’llab dast ko’tardida, to’g’ri to’rdagi to’shakka yo’l oldi. Ichkarida tezda kiyimlardan halos bo’lishib, qo’llari-yu lablari bilan bir-birini erkalashni boshlab yuborishdi. Shirin “eri”ning qo’tog’ini yaxshilab uyg’otib, tetiklashtirib olgach, “sovqotib” yana qaytadan kunishib, g’ujanak bo’lib olmasligi uchun rezina “choponcha”ni kiydirdi. So’ngra lablari orasidan so’lagini uzun qilib oqizdida uning ustiga tushirib, qo’llari bilan yaxshilab namladi. Xona birozdan keyin Shirinning ehtirosli ingroqlari va qichqiriqlariga to’ldi. Jobir aka uni uzoq vaqt chavandozdek sakratgisi kelmay ikki qo’llab biqinidan ushlagancha tagiga bosdi. U kechasi bilan o’g’lining yangi to’shagi haqida o’ylab yaxshi uxlolmagandi, hozir uni uyqu bosib kela boshladi. Miyasi karaxtlanib, hatto biroz vaqt sikishdan ham to’xtab qoldi, ammo tagidagi go’zalning kulgisini eshitib, ko’zlari uning kulib turgan yuzini ko’rganda, tanasida esa uning nozik turtkisini sezganda Jobir akaning ehtiroslari yana jumbushga keldi, shu qadarki, tugatmagunicha yigirma daqiqa ichida bir sekundam to’xtamadi. Tashlashidan bir daqiqalar avval asbobi sal g’alati bo’ldi, pulning rezinkasi ikki-uch marta aylantirilib barmoqqa o’rab qo’ygandagi siqilishni qo’tog’ida sezdi, lekin ehtiroslari cho’qqisiga chiqib borayotganidan bunga deyarli e’tibor bermadi. Bo’shanib bo’lgach o’zini holsiz his qildi. Xuddi butun quvvati sperma bilan qo’shilib chiqib ketgandek edi. Ko’zlari yumilib borar ekan o’zini Shirinning ustiga tashladi. Esida qolgan ohirgi narsa devordagi soatning kichik mili ikkini, kattasi esa oltini ko’rsatayotgani bo’ldi. Nimadandir cho’chib uyg’ongan Jobir akaning ko’zi yana dastlab soatga tushdi – 17:30. Quchog’ida Shirin yengil pishillagancha uxlab yotibdi. Erkak o’rnidan turdi, avval qizga keyin esa asbobiga qaradi. Qaragan zahoti daxshatdan qotib qoldi. Uch tarafidan yirtilgan gandon asbobda pul rezinkasidek o’ralib turardi. Bundan chiqdiki, boyagi spermaning hammasi Shirinning ichiga oqqan… *** -Nima qilish kerak? Nima? – tun bo’yi Jobirning xayolini shu savol band qildi. Qaysi fikrda to’xtamasin, hayollari boshi berk ko’chaga kirib qolaverardi. Ertalabga yaqin esa u eng oson va pastkash yo’lni tanladi. -Qochish kerak. Qancha tez bo’lsa, shuncha yaxshi. *** Ikki haftadan beri Shirin g’alati bo’lib qoldi. Sal narsaga, hatto qaynatilgan tuxum hidiga ham ko’ngli ayniyapti. Dadasi biror yoqmaydigan narsa yeb qo’ygandir deb o’yladi, lekin onasining ko’ngli bunda bir noxushlikni sezyapti. Oxiri ona chidolmadi, dushanba kuni ishxonasidan ruhsat oldida qizini olib shifoxonaga jo’nadi. Pediatr qabuliga kirishdan avval navbat kutib o’tkazilgan bir soatda qizi dori hididan o’qchib ikki marta rokvinaga borib keldi. Pediatr bolani tekshirgach, o’ylanib qoldi. So’ng onasiga -Uchinchi qavatdagi 50-xonaga chiqib ko’ringlarchi, - dedi. Uchinchi qavatga chiqishgan paytda “50” soni tagidagi “Oliy toifali bolalar ginekologi…” degan yozuvni ko’rgan onaning oyoqlarini darmon tark etdi, yuzi dokadek oqardi. Qanday qilib eshikni taqillatgani-yu ichkariga kirganini eslolmaydi, faqat xushro’ygina, shirinsuhan vrach ayol ikinchi bor -Kelin, nima shikoyatila bor? – deganida sal-pal o’ziga keldi. Qo’llari bilan qizini ko’rsatgancha bir narsalarni go’ldiradi. Yaxshiyam do’xtir ziyrakkina ekan, ayolning alag’da-palag’da gaplarini tusmollab to’g’ri tushundi (kim biladi deysiz, balki bu birinchi bunday holat emasdir…), onani tinchlantirdida, qizcha bilan kichkinagina ko’rik xonasiga kirib ketdi. Vrach qaytib chiqquncha o’tgan olti daqiqa u uchun olti yildek cho’zildi, chakka sochlari orasiga birinchi oq tola, peshonasiga esa dastlabki ajin shu vaqtda tushdi. Kichkina eshik ochilib, vrach yolg’iz qaytib chiqarkan uning yuzidagi boyagi tasalli beruvchi tabassum ham yo’qolganini ko’rgan onaning yuragi battar zil ketdi, go’yo bir necha soniyalar ichida chakka sochlari orasidagi oq tolalar yanada ko’paydi. Vrach joyiga o’tirgach ona unga yosh miltillab turgan ko’zlarida umid bilan tikildi, lablari titrab ketayotganini yashirish uchun tishlarini bir-biriga bosdi. Bu nigohni ko’rgan vrach ko’zlarini ayoldan olib qochdi. To’g’rida, bu nigohga qarashning iloji bormi? Yo’q, umuman iloji yo’q. Urushda yillab, yonam-yon birga qon kechgan do’stingning g’alabaga bor-yo’g’i bir on qolganda daydi o’q tegib o’layotgan paytdagi nigohlariga yig’lab bo’lsada chidashing mumkindir, lekin onaning (haqiqiy onaning) hozirgidek nigohiga chidash ilojsiz, haa, ILOJSIZ. -Sinim, o’zizzi qo’lga olin, qizizzi… qizizzi… qizizzi bo’yida bor, - shu gaplarni stolga qarab aytgan vrach qo’llari titragancha o’ng tarafdagi grafindan stakanga suv quyib ichmoqchi bo’ldi, lekin stakan endi labiga yetib kelgan mahalda orqasida bir narsa polga “gurs” etib yiqildi. Ona qizini ko’rish uchun o’rnidan turgan, turgan-u shu zahoti hushini yo’qotib yuztuban yiqilgandi. -Kim bor?! Hoooy, yordam berila! Hamshiraaa!!! – qichqirdi vrach polda yotgan ayol tomon intilgancha. *** U ko’zini ochgan paytda bir kishilik palatada yotardi. Oyoq tarafida, eshik oldida uch erkak turibdi. E’tibor berib qarasa, biri o’zining eri, lekin eriga o’xshamaydi. U ertalab ishga 35 yoshli erkakni jo’natgandi, bu yerda esa elliklarni qoralab qolgan kishi turganday. Narigi ikkita odam mililitsiya ekan. Bir nimalarni tez-tez yozishdida, xonadan chiqib ketishdi. *** Uch kundan so’ng … qishlog’idagi uyidan Jobirni tutib kelishdi. Militsiya uyiga bostirib kirga paytda u sut qadoqlash sexida tanishgan 22 yoshli qiz bilan bir-birini quchoqlagancha, yalang’och, qalin ko’rpalar orasida uxlab yotardi. Yo’o’o’q, hurmatli o’quvchilar, uni hayvon demang. Hayvonlar xafa bo’lishadi. 5-qism O’sha kuni Qahhor aka rejalashtirgan ishlarini kechikibroq bajardi. Yettinchi qavatdagi “xotini”ga ruxsat bergach, uni xatadan kuzatib ham qo’ydi. Soat ikkilarda to’qqizinchi qavatda yashaydigan rus mexanikning oldiga chiqdida unga 30 000 so’m berib xatasining eshigi qulfini almashtirdi (axir bilib bo’ladimi, o’ynashi tashlab ketgan kalitidan nusxa yasatib olgan bo’lishi mumkinda). Shu ishlarni tugatib pastga tushib mashinasiga o’tirdi. Telefoniga begona raqamdan telegram xabari kelibdi. Qarasa bitta “Salom jonim” degan yozuv bilan uchta rasm. Rasmlarni ochib ko’rgan erkakning ko’zlari kata-katta ochilib, yuragi dukillab urdi. Bu suratlarni ko’rgan erkakning yuragi hapqirmasligi mumkinmi axir? Birinchi rasm Nargizaniki, demak raqam ham uniki bo’lishi kerak, qiziq narigilar kim ekan? *** Nargiza odati bo’yicha obeddan avval fitness zalga bordi. Bir soatcha zaldagi kachoklarning ko’zlarini o’ynatib, badaniga yopishib turgan spartivka kiygancha har turli mashqlar bajardi. Tushlik qilib uyiga kelib qarasaki, soat endi 2:30. Zerikib telegramga kirdi, katta singlisi Nigoraning avatari o’zgarib qopti. Mana bu surat turardi unda: Keyingisida esa oyagi, Charos bilan tushgan surati. Lobarning ham glavniysi o’zgargandi. -Hm, salondan chiqishibdi, endi kiyim olishsa kere, - gapirdi o’ziga o’zi. Shu payt miyasiga bir fikr keldi. Telefonni taymerga qo’yib o’zini rasmga oldida, domashny telefondan ertalab Lobar gaplashgan nomerni topib telegramdagi kontaktlariga qo’shib uchchala rasmni ham jo’natdi. “Ana endi ko’ramiz, Qahhorjon, oyog’ini qo’lingga olib buyoqqa yugirishini,” – hayolidan o’tdi uning. Yarim soat o’tib javob xabari ham keldi. -Salom, Nargiza. Sizzi nomerizmi bu? -Hm, maniki. -Mani raqamimmi qayodan oldiz? -Topdimde, Polshadayam amallagandimku. (O’shanda u Qahhor akaning nomerini qorovulning boshini aylantirib yurgan paytlari registratsiya daftaridan ko’rib olgandi). -Nimala qivossiz endi? -Man hich nima qilomiman, biron nima qilish uchun bir narsa kere. Bu xabarni o’qib Qahhor akaning ehtiroslari yana bir pog’ona oshdi. Nima deb javob yozishshi o’ylab turgan payti keying xabar ham yetib keldi. -Birinchi suratga qaren. Qo’lim bilan amimmi aldaaab kutiiib o’tirimman sizzi qachon kelarkinla dib. Faqat manmas, narigi ushta parilayam siz uchun shiringina amchalarini, amcha nimekan butun borlig’ini tayillab turishipti. Bu xabardan keyin qoni ko’pirib, ehtiroslari alangalanib borayotgan erkak qanday holga tushadi? -Yog’e, kim o’zi bu asalla? -Birinchisi – o’zim, keyingisi – qizim, narigilari – sinilarim. -Hammaligiyla mani kutvossilami? G’alati bo’ldiku, birdaniga bunaqa bo’lishi. -Nimaga birdaniga bo’larkan? Ertalap Lobar ettiyu “Ko’zimiz to’ramas, sakkiz bo’b kutamiza” dib. -Man uni shunchaki etilgan gap dip o’ylapman. -Ishqilib, bugun kelaman diganizam shunchaki etilgan gapmasmidi? -Yo, unaqamas. Mana hozi ruldaman. -Agar rulda bo’seyiz manga qilichiz bilan yozvosmi? Lo’x qimaseyizchi odammi. Bu gapdan Qahhor akaning bir jahli chiqdiyu, lekin bu tungi rohatlarini o’ylab (ayniqsa tepadagi suratlarni ko’rganidan keyin) g’azabini ichiga yutdida, xazil qilib yozdi. -Qilich hali qinida turipti. -Qini shimmy ichidamas, - qichiq gapini davom ettirdi Nargiza. -Unda qayoda? -Qayodaligini yaxshi bilas. Keseyiz, bittamas to’rtta qin kutip turipti. Qilich tezro kesa, hich qanaqa zaprishaniyasiz holaganiga holagancha kirib-chiqib, mosini tanlavoladi. En yoqqanini o’zi bilan opketsayam ruxsat. Shularni yozib Nargiza telegrammiyam, telefonniyam o’chirdi. Qahhor aka ham internetti o’chirib mashinani o’t oldidirdi. *** Bu payt Nargiza “oila”sining qolgan uchta a’zosi ham butikdan chiqib yangi olgan bir qarich poshnali tuflilari bilan “taq-tuq” tovush chiqarib mashinaga yurib kelishdida, uyga yo’l olishdi. “Qizlar” uyga yetib kelishgan payti lift ishlamayotgan ekan. Beshinchi qavatga zinadan chiqishdida, kalit bilan eshikni ochib ichkariga kirishdi. Hamma joyi yog’ tomsa yalagudek qilib tozalangan uy, razdevalkada osilib turgan qora palto va etik kutilgan odam allaqachon kelganidan darak berardi. Mehmonxonadan baland qilib qo’yilgan musiqa ovozi kelyapti. Ular iloji boricha ovoz chiqarmasdan oyoq uchida yurib (o’zi bir qarich poshnali tuflida boshqacha yurishning ilojisi ham yo’q) o’sha eshikka yaqinlashishdi. Sassiz ichkariga kirisharkan divanda sodir bo’layotgan voqealar avj pallasiga tomon qadam qo’ymoqdaydi. Qaggor aka bir qo’li bilan Nargizaning yelkalaridan quchgancha, ikkinchi qo’li bilan amini ishqalagancha lablaridan bo’sa olardi. Shu payt quvligi tutgan Nigora eshik yonidagi musiqa kompleksini tokdan uzib qo’ydi. Shu zahoti divandagi ikki odam ko’zlarini katta-katta ochib ular tarafga keskin boshlarini o’girishdi. -Opa, nuqul ketiz qichib bir ishshi boshlab yurasa, bizani kelishimizzi kutseyiz bo’lardiku. Huddi qo’todan quru qoladigande pachti goliy bo’voganizzi qaren, - opasini jerkdi Nigora. Nargiza esa “Sani gapinam gapmi?” degandek pinagini ham buzmadi. Qooshlarini biroz ko’tarib ensasini qotirib qo’ydida gap boshladi. -Ha endi nima qililu? Ikki kunlab uyida mehmon qiladigan tanishlarimiz yo bo’sa. Qaytenga manga rahmat etila. Faqat surat ko’rsatib o’zim Qahhor akamla bilan sikishib yurganimda nima qilardila? – Nargiza Qahhor aka bilan oldinma-ketin yurib kelib qo’shimcha qildi. – Tanishila, bu – o’sha Qahhor aka, - so’ngra yonidagi erkakka dedi. -Bu katta sinim Nigora, bunisi kichkinasi Charos, bu bo’sa qizim Lobar. Tanishtiruvdan so’ng Nargizaning taklifi bilan dasturxonga o’tirishdi. Ovqat payti hamma jim o’tirib bir-birini kuzatar, faqat Lobarning og’zi gapdan bo’shamasdi. U hech kim so’ramasa ham so’ramasa ham kun bo’yi qilgan ishlarini javramoqda. -Ertalab pasga tushsam, qo’shni podyezzi oldida oppo “Malibu” turipti. Ko’zimga cho’ti issu ko’rindi. Qarasam nomeriyam ushta yettili. Neujeli, o’zimizani moshina-ku dip o’yladim. Ikki kun avval xolalarim uchrashuvga ketishvotganda minib ketishgandiyu, qanaqqip betga kep qoldi yana? Shulani o’ylab endi Nigora opamga telefon qivossam, yonimizdegipodyezzi eshigidan o’zlari chiqib qolishdi. -Hm, Lobarchik, chyo ti delaesh zdes? -Man uydan chiqib kevomman, o’zila qattedila? -Xo’jayinnikida, mehmonda. Uylari sho’ttekan, nu uymas, kak xata. No yaxshi joyakan. Beshinchi qavatdekan, shundo bizani uy bilan yonma-yon. Shularni aytib Lobar Nargizaga yuzlandi. -Oyi man sizga etgandimu, o’tkan kuni, lesbili qivotganimizada, devorri orqasidan kevotgan baqirig’ani Nigora opammi ovoziga o’xshavotti dip. Ko’rdizmi, man prav bo’ganakanman. -Unda sanga priz berish kereyakan, - dedi Nargiza kulib turib. -Qanaqa priz? -Qahhor aka birinchi sani xursan qiladila. O’zin to’ydim dimaguningachom biza indami, tomosha qib turamiza. *** O’sha kuni tunda Tashqarida katta-katta laylakqor yog’moqda. Mashinalar ustini, bekatlar tomini bir qarichli, yo’lkalar va daraxtlar shoxini esa to’rt enlik qor qoplagan. Derazadan tashqariga qaragn odam ko’cha chiroqlarining novvotrang yog’dusida tovlanib, yerga qo’nayotgan ulkan qor parchalarini zavqlanib tomosha qiladigan payt. Ayniqsa, chiroqni o’chirib qo’ysangiz, huddi ertakka tushib qolgandek his qilasiz o’zingizni. Tashqarida izg’irin sovuq, ichkarida esa kishilar qalbida qaynoq tuyg’ular va zavq kezib yurgan lahzalar. bunday paytlarda qalbingiz quvonchga to'lib, yuragingizga yaqin odam bilan yonma-yon bo’lgingiz, qalbingizdagi ezgu hislaringiz va tuyg’ularingizni u bilan o’rtoqlashgingiz keladi. Ko’pchilikning, u xoh ulkan shaharda yashasin, xoh oliiis tog’ bag’ridagi qishloqda, hayolidan shunday kechinmalar o’tayotgan, hayotdan, uning kamdan-kam bo’ladigan quvonchli damlaridan bahra olayotgan lahzalari. Biroq shaharning kun chiqish tomonidagi bizga tanish bo’lgan uydagi beshta odam bu baxtdan mahrum (kim bilsin yana necha yuzlab, minglab odamlar shunday ahvolda?), hamda bunga zarracha ham achinishmayaptilar, chunki ular nazdilarida dunyodagi eng zavqli ish bilan bandlar. Aslida bu ish ular hayotining yagona mazmuniga aylanib bo’lgandi. Yo’lak ohiridagi avval mehmonxona bo’lgan katta yotoqxonaning burchagidagi g’ishtdan qurilgan qo’lbola kaminda chiqsillan olov yonyapti. Uning yog’dusi devordagi bezaklarda, poldagi va derazalardagi qirmizi rangli gilam bilan pardalarda, to’rdagi baland to’shak ustiga chodir misoli yopilib, shiftdagi qandilning pastidagi ilgakka ilib qo’yilgan yupqa va shaffof, to’shak ustidagi mayin va silliq shoyi ko’rpalar bilan bir xil alvon rangdagi muslin matoda, hammasidan ham shu chodir ostidagi to’rtta ipakdek mayin va bitta huddi cho’yandan quyilgandek baquvvat, xonaning issiqligi va tinimsiz harakat qilayotganidan nomigagina ter bosgan badanlarda o’zgacha tovlanardi. Chiroq o’chirilib, deraza pardalari tortib qo’yilganidan gulxan xonani xira yoritib, unga ajoyib hayoliy tus bergandi. Qahhor aka Nargiza bilan Lobarni, Nigora bilan esa Charosni 69 usulida divanga yotqizib qo’ygancha sikardi. Sikayotgan payti am salgina qurib qolgudek bo’lsa, qo’tog’ini chiqarardi-da amning tagida yoki tepasida kutib turgan til va lablar avval amni so’ngra qo’toqni namlab bergach yana sihida davom etardi. O’sha tunda erkak beshinchi marta bo’shangach “qizlar” mayin qo’llari-yu yoqimli lablarini ishga solib asbobni har qancha erkalashmasin uni yana qayta uyg;ota olishmadi. Boshqa ilojlari yo’qligidan ta’blari biroz tirriq bo’lgan bo’lsa ham yuvinib, yotib uxlashdi. Ertalab Qahhor aka kimdir qo’tog’ini og’ziga olayotganini sezib ko’zini ochdi. Qarasa, bu ishni qilayotgan – Nargiza. Qoyil, ko’pniki ko’rgan baribir o’z ishini biladida, qo’toq xuddi kechagidek tikka turardi. Nargiza Qahhor aka uyg’onganini ko’rib unga qarab jilmayib qo’ygancha ishini davom ettiraverdi. Ajoyib manzara:o’ng quchog’ida Lobar, chapida esa Charos. Nigora qayoqda qoldiykin, birozdan so’ng bu savolga ham javob chiqdi. Nargiza qo’toqda sakrash uchun o’rnidan turgan payti uning ortida opasining amini yalayotgan katta singil ko’rindi. Nargiza qo’toqqa o’tirib-turarkan uning inqillashlari va divanning g’ijirlab silkinishi Lobar bilan Charosni ham uyg’otib yubordi. -Voy blin. Namuncha ertalapdan ami qichip uyg’onmasa bulani? Uyquniyam ketiga sikdila, - ming’irladi gapining ohirini uzun esnoqqa ulab qo’llari bilan ko’zlarini ishqalayotgan Lobar yalang’och badanini ko’z-ko’z qilib kerishib olgach. Shu gapdan keyin xonada kulgu ko’tarildi. Bir daqiqada hamma faollashdi. Nigora Qahhor akaning qornidagi preslariga amini ishqalagancha opasining sasoklarini so’rardi. Charos Qahhor akaning ko’kraklari uchini tilini aylatirib yalasa, Lobar undan bo’sa olish bilan band edi. Nargiza rostdan ham ishining ustasi ekan. Qanay qilib amalga oshirgani qorong’iyu, lekin uchta opa-singil birin-ketin o’zlarini qoniqtirib hammomga chiqib ketishib xonada Lobar bilan Qahhor aka yolg’iz qolishganda ham “askar” “rostlan” komandasiga amal qilgan holatda turardi. Qahhor akaning g’ayrati qo’zib, Lobarni shartta tagiga bosdida, biqini aralash belidan mahkam ushlagancha sika ketdi. To’xtovsiz o’n daqiqalik harakatlardan keyin Lobarning ichiga spermani to’kkach uning yoniga o’zini tashladi. Ko’zini pastga qaratgan qizga pushti gandon ichidagi so’lib borayotgan qo’toq bilan issiqqina “qaymoq” ko’rinib turardi. -Oyim maqtanganchali borakansiz – dedi Lobar ko’zlarini o’ynatib qarshisida uning bellarini quchib, silab yotgan erkakdan bo’sa olarkan. – Tag’inam bir o’zimmasakanman. Yesli shunaqa bo’ganda po moyemu yuromiyam qogan bo’lardimov. -Yoshin nechchida Lobar? -19 da. -Qachondan beri bunaqa ish qilasan? -12 yoshimdan beri, o’shanda do’dam selkammi oganidi. Bugapni eshitgan Qahhor akaning ko’zlari hayratdan katta ochildi, xotirasiga Nargizaning gaplari keldi:”Adamla selkammi oganlaridan beri bunaqa mazza qimagandim”. -Do’dam didimi? -Hm, shunaqa. -Qanaqasiga? -Eee, slishkim uzo istoriyade bu. -Mayli, etur. -Hop, roziman. Unda eshitin, hammasini bir boshdan etib beraman. Faqat oraga so’z qo’shmi turas. Lobar hikoyasini boshladi. U bobosining buvisini sikib qo’yganidan boshlanib, ketma-ket onasi va xolalarining tug’ilishini, buvisining o’ttizga yetmasdan o’lganini, shundan keyin bobosi bir necha yil fohishalar bilan yurib ketganini, oxiri puli tugagandan keyin katta qizini zo’rlaganini, bu narsa aslida onasiga yoqqanini, keyinchalik Nargizaning bir amallab o’qishga kirib, talabalik paytida erkak domlalarni ovlaganligini, o’zining ortidan singlilarini ham ergashtirganini, birma-bir aytib berdi. Hikoyaning ohirini o’zining zo’rlanishi va undan bir hafta o’tib bobosini mast holda ko’chada ketayotganda “Kamaz” g’ildiraklari ostida qolib o’lganini aytib tugatdi. Uning bu voqealarni juda ham osoyishta berparvolik bilan aytayotganini ko’rib odam hayron qolardi. Hattoki hikoya ohirlayotgan paytda xonaga kirib kelgan opa-singillar hikoya tugashi bilan go’yo hech narsa eshitishmagandek divanda yotgan erkakning qo’tog’ini yana o’ynashga tushishdi. Haaa, xurmatli o’quvchilar, ular allaqachonlar ayollik, onalik baxti degan tushunchani ham, tuyg’uni ham unutib yuborishgandi (to’g’ririg’i umuman his qilishmagandi. Ular uchun faqat bitta tushuncha – seks va yagona tuyg’u – kayf bor edi, xolos. 2018-yil 15-aprel qamoqxona Qamoqxonaning oshxonasida baland bo’yli, to’ladan kelgan bir odam po’choqlar solingan qopni ko’targancha tashqariga chiqmoqda. Eshikdan chiqqach o’ngga qayrildida axlatxona tarafga qarab yurdi. Qaytib kelayotgan payti bir qo’lida ushlab kelayotgan qopi nechundir qo’lidan tushib ketdi. O’ttiz qadamlar naridagi soqchining o’dag’aylashidan so’ng u qopni olish uchun egildi. Shu payt chaqqonlik bilan hech kimga sezdirmasdan poydevor orasidagi kichkinagina yoriqdan qalamtaroshchani su’g’irib oldida, etigining qo’njiga yashirdi. Bu odamni qomoqxonada hamma “qassob” deb chaqirardi. Buning sababi bir kechada ikki kishini so’yib tashlaganida edi. Boshqa qotillardan farqli o’laroq u ishni bitirgach to’g’ri militsiyaga boradi. Qo’lidagi qon hali ham tomib turgan pichoqni eshik oldida otirgan qorovulning stoliga tashlaydida, nima qilganini aytadi. Tergovda ham, sudda ham bitta gapni qaytarardi. -Nima uchun ularni o’ldirdingiz? -Shaxsiy qasdim bor edi. -Qanaqa? -It emganlar qizimning hayotini barbod qilishdi. Lekin ozodlikda yallo qilib yurishgandi. -Nimaga sudga shikoyat qilmadingiz? -Ikki marta sudlashdim, har ikkisida ham ularni aybsiz deb hukm chiqarishdi. Go’yoki qizim allaqachon buzilib bo’lganmish. Ekspertiza shunday depti. Go’yoki qizim fohshayu, ular oppoq farishtalar. Birinchi sudning hukmi o’qilgan kuni uyimning yonidagi hovuzda ozini-o’zi cho’ktirib o’ldirdi. Aslida o’sha kuniyoq ularga hukm chiqarib qo’ygandim, lekin oblosnoy sudga ham ariza yozib qoyganim uchun balki ular adolatli hukm chiqarishar deb kutishga qaror qildim. U sudda ham avvalgi hukmning aynan o’zini o’qib berishgach chiqargan qarorimni amalga oshirdim. Bitta-bittalab uyiga borib o’ldirdim. O’sha paytda ikkoviyam uyida ishrat qilib yotgan ekan… Bu qassob ikki “kishi”ni o’ldirgani uchun umrbod muddatga qamalgandi. Lekin bu jazoning unga hech qanday qizig’i yoq. Chunki u shu paytgacha bir emas, uch marta o’lib bo’lgandi. Birinchi marta rahmatli xotinidan qolgan yagona yodgori bo’lgan qizini bir ahvolda eshigi tagiga tashlab ketishganda, ikkinchi marta sud hukmi o’qilganda, uchinchi marta esa hovuz sirtida suzib yurgan murdani ko’rganida. O’sha vaqtda u o’ziga-o’zi va’da bergandi: kimdir biror qizni zo’rlaganini eshitsa, ui narigi dunyoga jo’natadi. O’tgan yakashanba u qamoqxonadagi mahbuslardan ertaga bitta pedofilni olib kelishaytoganligini eshitdi. Shu tundan u mutlaqo uxlay omaydi. Har doim Jobirni kuzatgani-kuzatgan. Ishni bitirish uchun qulay fursat poylaydi. Nihoyat o’sha fursat bugun keldi. Ertalab mahbuslar ishga taqsimlanayotgan paytda ikkalasi oshxonaga tushdi. “qassob” bundan juda quvondi. bir necha yil avval ish payti topib olgan shu paytgacha har xil joylarga berkitilib, ohiri fundamentdagi tirqishga tiqilgan pichoqni esladi. Mana hozir o’sha pichoq etiklari ichida, jazolanishi kerak bo’lgan odam esa ichkarida idishlarni yuvyapti. Eshikda turgan soqchi uni doimgidek tekshirmasdan o’tkazib yubordi, chunki uning bu yerda o’tirganiga o’n yildan oshib ketgan bo’lsa ham hali biror marta muammo chiqarmagandi. Hech kim biilan gaplashmas, buyruqni bajarib indamay yuraverardi. Bunday sipolik evaziga unga berilgan imtiyoz esa har xil kerak-nokerak tekshir-tekshirlardan ozdodligi. Uni faqat ikki marta: ertalab kameradan chiqayotganda va kechqurun kirayotganda nomiga tekshirib qo’yishardi. Yarim soatlardan so’ng oshxonadan oshpazning vahimali qichqirgani eshitildi. Soqchilar yugurib borgan paytda u eshikdan tashqariga otilib chiqdida, qo’llari bilan ichkariga ishora qilgancha -A… aaa… annovi… - dediyu, yerga o’tirib qoldi. Itlar bilan to’rtta soqchi ichkariga yugurib kirgan paytda kafelli polda odam murdasi yotardi. Uning ko’kragida qalamtarosh, biqinidan sizgan qon polning katta joyini qizilga bo’yagan, shimi pichoqda yirtilib, kesib olingan erkakligi og’ziga tiqib qo’yilgan. Uchdan bir qismi kesilgan bo’ynidan esa qizil qon bo’lgan go’shtlari orasidan oppoq kekirdagi ko’rinib turardi. Uning bosh tarafidagi stulda tirsaklarini tizzasiga tirab, boshini quyi solintirgancha “qassob” o’tirardi. O’sha kuni tunda. Yunusoboddagi xata Uch avval o’tgan uchrashuvdan keyin Qahhor aka Nargizalar oilasining asosiy mehmonlaridan biriga, Lobar esa uning xatasining yangi sohibasiga aylandi. Bazan u yerda, bazan bu yerda lekin haftasiga kamida besh kun uchrashib turishardi. Xatadagi shunday uchrashuvlarning biridan so’ng -Ertaga uyga ketvomman – dedi Lobar. -Nimaga? -Oyimlani tug’ilgan kunlari. Sizziyam taklif qilishgan. -Unda dachamga chiqa qolamiza. Bohonada dam ob, aylanib kelamiz. 2018-yil 16-aprel Bo’stonliq yo’li. Havo g’oyat dim, qilt etgan shamol yo’q. Osmonni ko’kimtir-oqish bulutlar qoplab olgan. Dimlik odam miyasini karaxt qilib qo’yadigan darajada. Katta yo’lda tundek qop-qora “Captiva 4” yeldek uchib boryapti. Uning ichida bizga tanish bo’lgan besh kishi. Tanirovka qilingan oynalar oxirigacha yopilib, konditsioner yoqib qo’yilgan. -Anovini qarela – qo’li bilan yo’l chetiga ishora qildi oldi o’rindiqda o’tirgancha qomatini ko’z-ko’z qilib turgan qop-qora futbolka va sho’rtikcha (erkaklarning trusigidek keladigan) kiyib olgan Lobar. Bu paytda Captiva ichi odam bilan liq to’la “Isuzu”ning yonidan o’tayotgandi. O’ng tarafga kallalarini Burgan to’rtta odamning nigohiunga tushdi. Avtobus shu qadar tiqilinch ediki, hatto old oynaga ham odamlar qo’llarini tirab ketishayotgandi. Ichkarida har xil odamlar bor: kimdir bola, kimdir katta; kimdir yosh, kimdir qari; kimdir ayol, kimdir erkak; kimmdir yigit, kimdir qiz. -A, -qo’l siltadi Nargiza beparvo. -Doim shunaqa propka bo’ladi-yu, - qo’shimcha qildi Charos. -Bollaga mazza, shunaqa paytta o’zinikini qizlani ketiga ishqalab ketadi, - davom ettirdi Nargiza. -Aftobussi etmyamman, anu oq kiyimdegilani etvomman, - tushuntirdi Lobar. Katta yo’ldan ellik metrcha uzoqda, dalaning o’rtasida, yigirma cho’gli ayol, erkak va bolalar birov ketmon, birov belkurak bilan yer chopishardi. Kunning dimligidan shu qadar terlashgandiki, egnilaridagi eski, yoqalari titilib ketgan, qo’ltiq ostidan yirtilgan, tugmalari tushib ketganidan yengi halvirab yotgan oq ko’ylaklari badanlariga chilp yopishgan edi. Yaqindan borib qaragan odamga yosh bolalarning kurak suyaklari-yu umrtqasining “qubbachalari” badanga chippa yopishgan ko’ylak ostidan aniq sezilib tuardi. -Qishlaqila, - dedi Nigora labini uchirib. – Shunaqa issuda ishlab shto zaril? Undan ko’ra anu daraxlani tegidegi joylada mazza qiiiib yotmidimi? Shu gapdan keyin orqa o’rindiqdagi uch kishining suhbati yana pul, seks kabi narsalarga qaytdi. Mashina tog’ yo’lidan ketayotganda o’ziga qarab kelayotgan mol va qo’ylar podasini ko’rdida to’xtadi. Mashina atrofidan molar o’tayotgan vaqt Lobar qiziqsinib derazani tushirdi, biroq oradan bir-necha soniya o’tib -Vuy bliiin, namuncha sassu? – deb burnini jiyirgancha oynani ko’tardi. O’sha kuni kechga tomon ular soy qirg’og’idagi dachaga yetib kelishgan payti osmondagi oq bulutlar o’rnini quyuq qora bulutlar egallayotgandi. -Hayriyat, yomg’ir yo’garkan, dimlik tarqiydi endi – xayolidan o’tdi Qahhor akaning. 2018-yil 19-aprel kechki soat 20-00 ikki kun tinmasdan yomg’ir yog’di. Hozir ham osmonda og’ir qora bulutlar suzib yuribdi. Anchadan beri bunaqa bo’lmagandi. Butun tabiat yayramoqda. Shu bilan birga tabiat qo’yniga “madaniy hordiq” chiqarish uchun chiqqan besh kishi ham. Mana hozir kechki ovqatdan so’ng televizor ko’rib o’tirishibdi. Ayollarning ham, erkakning ham ko’zi televizorda-yu lekin xayollari seksda. Oxiri Lobar chidolmadi, televizorni o’chirdida, o’rnidan turib -Ketti, bisetkaga – dedi. Buni “Ketdik sikishgani” deb tushunsa to’g’ri bo’lardi. Qolganlar ham ichlaridan jon-jon deb turishgan bo’lsada, sirtlarida til uchida biroz qarshilik qilishdida, ohiri o’rinlaridan turishdi. Soy o’rtasidagi “rohatxona”ga ketayotgan bu odamlar o’z ajallari tomon qadam tashlashayotganliklarini hayollariga ham keltirishmasdi. O’tgan yozda Qahhor aka dachasini remont qildirdi. O’shanda yozda mazza qilib salqin shabadada qizlar bilan dam olish uchun soy ustiga kichkinaroq bir xona qurdirdi. Soyga o’n metrlar kiritilib, suvning qoq o’rtasiga (o’sha paytlarda yoz issiq kelganidan soy butunlay qurib qolgandi) qurilgan bu besetkaning atrofi (devorlari) oynadan iborat edi. Ichkarida katta divan, stol-stul va boshqa narsalar o’rnatilgan. Xo’jayinga ayniqsa, yozning oy to’lgan kechalarida, hamma eshik va derazalarni ochib qo’yib, mayin shabada esayotganda shu yerda sikishish yoqardi. Atrofda dachalar siyrak, borlarida hamm ko’pincha odam bo’lmaydi, demak biror odamning ko’zi tushishi amri mahol. Hozir ham maydalab yomg’ir yog’yapti, artof yozning oydin kechalaridan kam bo’lmagan darajada kishi ko’ngliga zavq beradi. Lekin bu yoqimli manzara ortida ajalning sovuq sharpasi pusib yotardi. O’tgan yili Qahhor aka qurilish payti noo’rin xasislik qildi. Stroymaterialga ziqnalik qilib kam pul berdi. Ustalar esa xo’jayin aytgan gaplariga kirmagach berilgan pulga yarasha ish qilib ketishdi. Ya’ni suvga botib turadigan trubalar atrofi va tagi yaxshi betonlanmagandi. Kechagi uch kunlik yomg’irda esa truba atrofidagi qum va mayda toshlar ham yuvilib ketdi. Xullas besetka suv ustida sakkiz yoshli bolaning tishidek zo’rg’a turardi. Besh kishi ichkariga kirib o’z ishini boshlagan payti chaqmoq chaqib hamma yoq yorishdi. Momaqaldirioqning gumburlagan tovushi tinib ulgurmay sharros yomg’ir quyishni boshladi. Ichkarida ehtirosli qichqirishlar oshib, balandlashib brogan sari tashqarida yomg’ir ham kuchaymoqda. Qoyalar, tepeliklarga tushgan tomchilar pastlikka – soyga qarab intilmoqda. Ariqlardan quyilayotgan suvlar sabab soy sathi ko’tarilyapti. Yarim soat o’tib bisetkaning osti bilan suv orasidagi masofa yarim metrdan o’n santimertgacha kamaydi. Dachadan ikki yuz metrcha yuqoriroqda olib ketish uchun tayyorlab kesib qo’yilgan yarim metr qalinlikdagi teraklar ustma-ust qirg’oqqacha tahlab kelingandi. Yer yumshab ketganidan ularni tirab turgan armaturalar yog’ochning og’irligiga chidamasdan ko’chib chiqdi. Yigirmatacha og’ir, katta, uzun go’lalar soyga yumalab tushdi. Bazilari og’irligidan suvga botib qoldi, qolganlari bo’lsa to’g’ri besetkaga qarab suzardi. Bu vaqtda to’rtta “qiz” Qahhor akaning oldida tizzalab o’tirgancha uning asbobini qo’llari bilan erakalab navbatma-navbat so’rib bo’shantirishga harakat qilyapti. Qo’toq yutingandek sal tirishib so’ngra dastlabki tomchi spermani otgan payti birinchi go’la besetkaga kelib urildi. Xonaning chayqalishidan ko’zini ochgan erkakning qo’tog’i bir lahzada so’lib qolgandi. Orqasiga qaragan to’rt kishiga esa chaqmoq yoru’gida suvda suzib kelayotgan ikkinchi terak ko’rindi. Momaqaldiroq tovushi kelgan paytda besh kishi baqirib-chaqirgancha eshikka yopishayotgandi, lekin eshik yopib qo’yilgan, kalitni burab uni ochish esa na bir-birini itarib-turtib eshikni tortayotgan opa-singillarning va na ularni sochidan tortib, biqiniga musht tushirib chetga surayotgan Qahhor akaning hayoliga kelmasdi. Ikkinchi go’laning zarbasidan keyin xona bir yoqqa og’a boshladi, pol va tomdagi yog’ochlar qarsillab sindi, akfa romlardagi shurplar otilib chiqdi. Besetka yarmidan ko’p joyi suvga botgan paytda kelib urilgan uchinchi g’ola oynalarni chil-chil sindirdi, kimningdir bo’yniga shisha parchasi qadalib osongina jon berdi. Qolganlar esa avval suvda biroz bo’g’ilishdi, so’ng tashqariga sizib chiqishib go’lalar orasida qolgan badanlaridagi oyoq, qo’l, qovurg’a va boshqa suyaklarining qarshillab sinishidan paydo bo’lgan og’riqlarni his qildilar, jag’ suyaklari ham sinib baqirolmay ham qolishdi. Tanang og’riq sezganda dodlab baqirish ham bir baxt ekan, harholda azoblar sal kamaygandek bo’ladi, lekin til bo’la turib